|
Titel:
|
|
Biomass pyrolysis for chemicals
|
|
|
|
Auteur(s):
|
|
|
|
|
|
Gepubliceerd door:
|
Publicatie datum:
|
|
ECN
Biomassa, Kolen en Milieuonderzoek
|
3-8-2011
|
|
|
|
ECN publicatienummer:
|
Publicatie type:
|
|
ECN-O--11-044
|
Overig
|
|
|
|
Aantal pagina's:
|
Volledige tekst:
|
|
175
|
Download PDF
(3638kB)
|
Samenvatting:
De problemen met fossiele brandstoffen vereisen niet alleen een overgang naar hernieuwbare bronnen voor energie, maar ook voor grondstoffen voor chemicaliën. Terwijl zon, wind, water en aardwarmte gebruikt kunnen worden als bronnen voor hernieuwbare energie, is biomassa de enige hernieuwbare bron voor chemicaliën, stelt Paul de Wild in zijn proefschrift.
Biomassa hiervoor inzetten, is echter lastig vanwege de grote verscheidenheid en complexiteit. Nieuwe technologieën voor het economisch benutten van biomassa zijn volop in ontwikkeling, maar kunnen nog niet concurreren met petrochemische processen.
Het is echter onvermijdelijk dat de toenemende schaarste aan fossiele bronnen, zoals aardolie, geleidelijk zal leiden tot een overgang van olieraffinage naar bioraffinage. In een bioraffinaderij kunnen verschillende typen biomassa via verschillende processen omgezet worden in warmte, elektriciteit en verschillende producten.
De bioraffinaderij is zelfvoorzienend voor wat betreft warmte en elektriciteit en veroorzaakt geen milieubelasting. Thermochemische processen, zoals pyrolyse (thermische afbraak zonder de aanwezigheid van moleculair zuurstof), kunnen een belangrijke rol spelen bij bioraffinage.
Het proefschrift van De Wild behandelt voor lignocellulosische biomassa een aantal op pyrolyse gebaseerde conversietechnologieën, die mogelijk in een bioraffinaderij toegepast kunnen worden.
Paul de Wild (Utrecht, 1961) studeerde scheikunde in Nijmegen. Het onderzoek is uitgevoerd bij ECN en bij het Onderzoeksinstituut voor Technologie en Management, Green Chemical Reaction Engineering van de RUG. Het werd gefinancierd door ECN, SenterNovem/AgentschapNL en de EU.
Terug naar overzicht.