|
Titel:
|
|
Naar een toekomstbestendige monitoring van luchtkwaliteit
|
|
|
|
Auteur(s):
|
|
|
|
|
|
Gepubliceerd door:
|
Publicatie datum:
|
|
ECN
Environment & Energy Engineering
|
21-12-2015
|
|
|
|
ECN publicatienummer:
|
Publicatie type:
|
|
ECN-E--15-076
|
ECN rapport
|
|
|
|
Aantal pagina's:
|
Volledige tekst:
|
|
22
|
Download PDF
(688kB)
|
Samenvatting:
Door nieuwe wetenschappelijke inzichten en innovatieve meettechnieken is een aanpassing van de bestaande monitoring van luchtkwaliteit met een netwerk mogelijk en wellicht gewenst. Toxicologische en epidemiologische studies laten zien dat het meten van andere componenten (dan PM10 en PM2.5) en eigenschappen van fijnstofdeeltjes ook van belang zal zijn voor een effectieve verbetering van de gezondheid en daarom deel zouden moeten uitmaken van een toekomstbestendige strategie voor de monitoring van luchtkwaliteit in de Europese lidstaten. In de context van een actuele discussie in Nederland (en toekomstige revisies van de huidige ‘Directive Air Quality) worden in deze studie aanbevelingen geformuleerd voor een dergelijke strategie. Dit gebeurt op basis van een evaluatie van de aan luchtkwaliteit geassocieerde gezondheidsproblematiek en meettechnieken die recent zijn ontwikkeld.
De huidige netwerkmonitoring is primair gericht op het verzamelen van hoogwaardige luchtkwaliteitsgegevens en het vaststellen of de luchtkwaliteit in Nederland voldoet aan de Europese grenswaarden. In een nieuwe strategie zal, met behoud van de wettelijke taakstelling, de netwerkmonitoring en bijbehorende informatievoorziening ook faciliterend kunnen zijn voor bijvoorbeeld onderzoek naar de oorzaak van gezondheidseffecten en effectiviteit van maatregelen. Dit ‘beter benutten’ van de hoogwaardige meetgegevens uit de netwerkmonitoring gecombineerd met gegevens afkomstig van bijvoorbeeld sensoren, satellieten en modellering zou op termijn wel eens een groter positief effect kunnen hebben op de gezondheid van Europese burgers dan continuering van de huidige opzet.
Dit alles is o.a. mogelijk door het inrichten van zorgvuldig uitgekozen stations met een volwaardige meetinfrastructuur (‘supersites’) op basis van specifieke kwaliteitseisen en onderzoeksvragen. Op andere stations kan volstaan worden met de inzet van goedkope ‘devices’ zoals sensoren (‘secondaire sites’). Als op termijn een ‘doorslaggevende’ gezondheids-indicator gevonden is, zal dit de effort (en mogelijk kosten) nodig voor het monitoren van luchtkwaliteit aanzienlijk terugbrengen.
Terug naar overzicht.